می‌گویند: چند دزد به منزلی رفتند، تا سرقت کنند. چمدانی را دزدیدند و هنگام تقسیم محتویاتش متوجه شدند کاغذی داخل آن است که رویش «آیه الکرسی» نوشته شده است. یکی از دزدان می‌گوید: من صاحب این خانه را می‌شناسم معتقد است، اگر آیه الکرسی در داخل اموالش باشد از سرقت مصون می‌ماند. سردسته دزدها که این را می‌شنود، می‌گوید: باید تمام اموال را به صاحبش برسانیم. یکی از دزدها اعتراض می‌کند. سردسته می‌گوید: من سارق اموال مردم هستم، نه سارق دین و ایمان و عقاید آنها . اگر این مال را به صاحبش برنگردانیم، آن فرد به کتاب و آیات الهی و دین خدا بی‌اعتقاد می‌شود.

لذا چمدان و محتویاتش را به آن خانه برگرداندند و بدین ترتیب «آیه الکرسی» اثر خودش را بخشید.